Gwara myśliwska - gwara wymyślona i używana przez myśliwych do komunikowania się między sobą i opisywania przyrody np. zwierzyny łownej. Początkujący myśliwi, którzy posługują się gwarą w nieprawidłowy sposób, padają ofiarą żartów bardziej doświadczonych kolegów, a nawet są "karani" w obrzędowy, rytualny sposób.
- ambona - stanowisko myśliwskie zbudowane nad ziemią na słupach, czasem na
drzewie,
- anons - głos psa oznajmiający znalezienie zwierzyny, inaczej oszczek,
- anonser - pies myśliwski głoszący znalezienie zwierzyny,
- antabka - bączek - uchwyt do mocowania paska broni myśliwskiej,
- apel - sygnał rozpoczęcia polowania,
- aportowanie - przynoszenie przez psa myśliwskiego strzelonej zwierzyny lub
podstrzałków,
- automat - broń myśliwska samopowtarzalna, może być śrutowa lub kulowa,
- awantaż - odchylenie kolby w prawo lub w lewo od osi lufy,
- badyle - nogi łosia, jelenia lub daniela,
- badylarz - łoś byk, o porożu w kształcie krótkiej tyki z długimi palczastymi odnogami,
- bałwanek - kukła dzikiej kaczki, puszczana na wodę wabi inne kaczki,
- bałyk - czołganie się psa ku wytropionej zwierzynie,
- baran - samiec muflona,
- barłóg - legowisko dzików lub niedźwiedzi,
- basior - dorosły samiec wilk,
- basista - jeleń byk wyróżniający się grubym głosem,
- bączek - antabka - uchwyt do mocowania paska broni myśliwskiej,
- bąkać - wydawanie głosu przez psy gończe po znalezieniu tropu,
- bekowisko - okres godowy danieli lub miejsce godów danieli,
- bieg - noga dzika,
- bielenie - zdejmowanie skóry z ubitej zwierzyny,
- blaski - inaczej trzeszcze - oczy zająca,
- bobrowisko - osiedle bobrów,
- bokobrody - kępki dłuższych włosów, wyrastające na policzkach rysia, dzika, jenota,
- bok - inaczej nadlufka - broń myśliwska o dwóch lufach ułożonych pionowo,
- broda - narośl pokryta dłuższym włosem, zwisająca pod szyją łosia,
- brok - dawna nazwa bardzo drobnego śrutu,
- bródka - krótkie piórka ułożone w płaską szczoteczkę, przy nasadzie ogona słonki,
- buchtowanie - rycie w ziemi przez dziki w poszukiwaniu żeru,
- buchtowisko - miejsce zryte przez dziki,
- bukowisko - okres godowy i miejsce godów łosi,
- burknięcie - odgłos zrywającego się z ziemi jarząbka,
- byk - samiec żubra, łosia, jelenia, daniela,
- cap - samiec kozicy,
- cewki - nogi sarny,
- chłyst - młody jeleń byk, który w czasie rykowiska przebywa w pobliżu chmary,
- chmara - stado żubrów, jeleni, łosi, danieli,
- chorągwie - inaczej flagi - fragmenty scypułu zwisające z tyk jelenia,
- chrap - głos łosia byka w czasie bukowiska,
- chrapanie - głos wydawany przez słonkę w trakcie lotu godowego (ciągu),
- chrapy - nozdrza żubra, zwierzyny płowej, muflona, kozicy,
- chyb - długa i gęsta szczecina na grzbiecie dzika,
- ciąg - przelot dzikich kacze lub gęsi na wodę rano lub wieczorem,
- cieczka - okres godowy lisów, wilków, borsuków, jenotów, psów,
- cieki - nogi ptaków, kuraków,
- cielę - żubr, jeleń, daniel w pierwszym roku życia,
- cuch - węch psa myśliwskiego,
- czarna stopa - teren pozbawiony pokrywy śnieżnej,
- czemchanie - wycieranie poroża ze scypułu,
- czternastak - jeleń byk o siedmiu odnogach na każdej tyce,
- czterodwudziestak - jeleń byk mający po dwanaście odnóg na każdej tyce,
- czochrać się - wycieranie o drzewa jeleni lub dzików,
- czuszykanie - głos wydawany przez koguta cietrzewia podczas toków,
- czyrykanie - głos wydawany przez zwołujące się kuropatwy
- darniak - samiec sarny (rogacz) o wybitnie słabych parostkach i małej tuszy,
- daszek - posyp - paśnik dla kuropatw lub bażantów,
- dławienie - duszenie zwierzyny przez drapieżniki czworonożne,
- dołowanie - umieszczanie strzałów poniżej miejsca celowania,
- dubeltówka - śrutowa broń myśliwska o dwóch lufach ułożonych poziomo obok siebie,
- dublet - ustrzelenie dwóch sztuk zwierzyny dwoma kolejnymi strzałami,
- dwudwudziestak - jeleń byk noszący wieniec o jedenastu odnogach na jednej tyce,
- dwudziestak - jeleń byk o dziesięciu odnogach na jednej tyce,
- dwudziestka - śrutowa broń myśliwska kaliber 20,
- dwunastak - jeleń byk o sześciu odnogach na jednej tyce,
- dwunastka - śrutowa broń myśliwska kaliber 12,
- dwururka - inaczej dubeltówka,
- dyndować - o lisie, borsuku wilku lub jenocie - biec truchtem,
- dziesiątak - jeleń byk o pięciu odnogach na jednej tyce,
- dzikarz - pies myśliwski używany do polowań na dziki,
- dziwerówka - strzelba myśliwska o lufach wykonanych ze stali damasceńskiej
- ekspres - łamana broń myśliwska kulowa o dwóch lufach,
- elaboracja - własnoręcznie wykonywanie śrutowej amunicji myśliwskiej,
- eżektor - wyrzutnik łusek w myśliwskiej broni łamanej,
- fafle - obwisłe górne wargi psa myśliwskiego - wyżła,
- fajki - kły dzika rosnące w górnej szczęce,
- farba - krew zwierzyny,
- farbować - zostawiać krew na tropie,
- fartuszek - pęk jasnych włosów przy sromie sarny,
- fiołek - gruczoł zapachowy u lisa, znajdujący się przy nasadzie ogona,,
- flankować - obstawiać stanowiska na flankach,
- flinta - inne określenie strzelby myśliwskiej,
- fuzja - inne określenie strzelby myśliwskiej
- gach - samiec zająca,
- gały - oczy zająca,
- gamrat - odyniec w okresie huczki,
- gawra - zimowe legowisko niedźwiedzia,
- gęba - pysk żubra,
- ględzenie - głos wydawany przez łanię,
- głosić - oznajmianie przez pasa, znalezienia tropu lub osaczenie zwierzyny,
- głuszak - pisklę głuszca,
- głuszka, głuszyca - samica głuszca,
- gomóła - jeleń byk po zrzuceniu poroża,
- gon - głos psów podczas pędzenia zwierzyny w miocie, okres godowy kozic,
- gońka - sarna koza grzejąca się poza okresem rui,
- gra - szczekanie psów gończych idących po tropie,
- grabarz - pies myśliwski zakopujący odnalezioną zwierzynę,
- grandle - szczątkowe kły w górnej szczęce jelenia,
- grot - odnoga kończąca tykę w parostkach kozła, zakoń. odnogi w wieńcu jelenia,
- gryzawka - pędy wierzby lub osiki nasycone solą,
- grzywa - gęsta długa sierść na szyi i karku żubra, łosia, jelenia
- guzikarz - młody kozioł o porożu w kształcie niskich stożków, guzików,
- guziki - zwykle pierwsze poroże kozła,
- gwizd - ryj dzika, głos słonki i jarząbka, głos jelenia sika,
- haki - inaczej grandle, szczątkowe kły jelenia w górnej szczęce,
- huczka - okres godowy dzików inaczej lochanie,
- igły - rogowe igiełki u leśnych kuraków wyrastające po bokach palców,
- igrzysko - toki głuszców, miejsce toków głuszców,
- jasła - drabina na którą kładzie się karmę dla zwierzyny płowej,
- jazgot - ujadanie wilków lub psów,
- jaźwiec - borsuk,
- jednorurka - myśliwska broń o jednej lufie gładkiej,
- jucha - farba (krew) niedźwiedzia,
- kaliber - średnica lufy broni palnej,
- kalibrownik - przyrząd służący do sprawdzania i korygowania kalibru naboi śrutowych,
- kamionka - kuna domowa,
- kantak - pazur na tylnym palcu ptaka drapieżnego,
- karmisko - miejsce wykładania karmy dla zwierzyny,
- kądziel - owłosienie szyi, karku i garbu żubra,
- kąpielisko - miejsce kąpieli dzików i zwierzyny płowej,
- kęsy - zęby ssaków drapieżnych,
- kipieć - ucieczka na oślep zająca,
- kiść pęk białych włosów u borsuka, zakończenie ogona żubra,
- kita - ogon lisa i wiewiórki,
- kitka - bródka kozicy,
- klamra - skrzydło linii myśliwych,
- klapak - młoda, zwykle nielotna kaczka,
- klapanie - pierwsza zwrotka pieśni głuszca,
- klaskanie - trzecia zwrotka pieśni głuszca, inaczej korkowanie,
- klekotka - kołatka, służąca do straszenia zajęcy w czasie pędzenia,
- klępa - samica łosia, inaczej łosza,
- kluczka - odskok zwierza w bok podczas ucieczki,
- kłańce - zęby wilka,
- kłapać - odgłos wydawany przez dzika w stanie podniecenia,
- kłaść - ubić zwierza celnym strzałem,
- kłuć - dobić zwierza kordelasem,
- kobylarz - stary, bardzo duży wilk,
- kocioł - sposób polowania na zające,
- kokanie - głos wydawany przez cieciorkę,
- kokcielić - o pardwach i cietrzewiach - wydawać głos,
- kołatka - przyrząd służący naganiaczowi do straszenia zwierzyny,
- kołnierz - długie piórka wokół szyi koguta bataliona,
- komora - klatka piersiowa zwierzyny,
- kopnięcie - uderzenie kolby broni myśliwskiej w ramię podczas strzału,
- kopno - legowisko zająca w śniegu,
- kopyra - gwarowa nazwa zająca,
- kordelas - długi, prosty nóż myśliwski, służy do dobijania zwierzyny,
- kot - nazwa zająca i rysia,
- kotlina - zagłębienie w ziemi, stanowiące legowisko zająca w okresie bezśnieżnym,
- koza - samica sarny (siuta) i kozicy,
- kozioł - samiec sarny (rogacz),
- koźlę - sarna do jednego roku życia,
- kożuch - futro zająca,
- krajce - brzegi dzioba jastrzębia,
- krechtanie - głosy wydawane przez głuszce podczas zapadów,
- krektun - jednoroczny głuszec nie biorący udziału w tokach,
- kufa - pysk psa myśliwskiego (wyżła),
- kulka - haczyk służący do patroszenia ptactwa,
- kulkowanie - patroszenie ptactwa za pomocą kulki,
- kureń - nazwa gwarowa szałasu myśliwskiego,
- kurkówka - dawna broń myśliwska o zewnętrznych kurkach,
- kuwiek - piszczałka do wabienia ptaków,
- kwadruplet - cztery celne, oddane bezpośrednio po sobie strzały,
- kwiat - ogon zwierzyny płowej i borsuka,
- kwiatek - białe zakończenie kity lisa,
- lampy - oczy wilka,
- latarnia - łeb wilka,
- legawiec - pies myśliwski wystawiający zwierzynę,
- legowisko - stałe lub czasowe miejsce odpoczynku zwierzyny,
- licówka - łania prowadząca chmarę jeleni,
- linia - szereg myśliwych ustawionych w równych odstępach podczas polowania,
- linijka - pojazd konny służący do przejeżdżania myśliwych podczas polowania,
- lira - ogon cietrzewia,
- liszka - samica lisa,
- liściarka - młode pędy drzew i krzewów, nasączone solą służące do dokarmiania,
- lizawka - urządzenie łowieckie służące do wykładania soli zwierzynie,
- locha - samica dzika,
- lochanie - huczka dzików,
- loftka - śrut o średnicy powyżej 4,5 mm,
- loki - zdeformowane sterówki u kaczora kaczki krzyżówki - trofeum,
- loty - skrzydła ptaków,
- lufa - główna część broni palnej,
- lustro - jasna plama na pośladkach zwierzyny płowej, biała plama na barkach głuszca,
- lusterko - plamy na skrzydłach kaczek,
- łaja - kilka sfor ogarów,
- łania - samica jelenia i daniela,
- łańka - młoda łania nie prowadząca cielaka,
- łopatacz - samiec łosia lub daniela noszący poroże w kształcie łopaty,
- łopaty - prawidłowa forma poroża łosia i daniela, przypominająca łopaty,
- łosza - samica łosia, klępa,
- łoszak - młody łoś,
- łowiec - staropolska nazwa myśliwego,
- łowny - samiec jeleniowatych, który osiągnął pełnię rozwoju osobniczego,
- łowy - staropolskie określenie polowania,
- łoże - drewniana część broni myśliwskiej, osada (kolba i szyjka),
- łupież - wypchana skóra ptaka służąca do układania ptaka łowczego,
- łyżka - ucho zwierzyny płowej,
- łzawica - dołek łzowy w przednim kącie oka jelenia i daniela,,
- marcowanie - okres godowy u rysia i żbika,
- marczak - zając urodzony w marcu,
- markowanie - zaznaczanie przez wyżła obecności zwierzyny,
- marmurek - białe plamy na sterówkach ogona głuszca,
- matecznik - bezpieczna ostoja zwierzyny,
- medalion - spreparowana głowa z szyją ptaka lub ssaka,
- mener - przewodnik psa myśliwskiego,
- michałek - dubelt, pochodzący z drugiego lęgu,
- mieszek - wabik na przepiórki,
- mikita - lis,
- mikot - wabik do wabienia kozłów,
- miot - młode zwierząt ssących urodzone z jednej ciąży,
- możdżeń - wyrostek kostny na czaszce jeleniowatych,
- murzyn - młody kogut cietrzew,
- muszla - przyrząd do wabienia jeleni byków w okresie rykowiska,
- myłkus - samiec zwierzyny płowej o porożu wyraźnie zniekształconym,
- myszka - młody piżmak,
- nadlufka - broń myśliwska o lufach ułożonych pionowo,
- nadoczniak - druga odnoga wieńca jelenia byka lub łopaty daniela,
- naganiacz - pomocnik myśliwego, którego zadaniem jest naganianie zwierzyny,
- naganka - grupa naganiaczy współpracujących ze sobą na polowaniu zbiorowym,
- narogi - jadalne narządy wewnętrzne zwierzyny grubej,
- narzynacz - pies myśliwski szarpiący i gryzący ubitą zwierzynę,
- nazimek - młody zając urodzony w jesieni,
- nemrod - żartobliwa nazwa myśliwego,
- niedokuna - młoda kuna,
- niedolisek - młody lis,
- niedostęp - cecha tropu jeleniowatych, odcisk tylniego badyla ,
- niekoronny - jeleń byk noszący wieniec, którego tyki nie mają koron,
- nielot - młody ptak nie umiejący latać lub dorosły w okresie pierzenia,
- nogawice - gęste upierzenie na zgrzebłach głuszca,
- norowce - psy myśliwskie przeznaczone do pracy w norach,
- nurek - ptak łowczy potrafiący atakować od spodu,
- obciąć - ustalić za pomocą tropienia obecność zwierzyny w miocie,
- obcierka - strzał raniący powierzchownie zwierza,
- oczniak - pierwsza od róży odnoga wieńca jelenia i łopaty daniela,
- oczyć - rozglądanie się zwierzyny,
- odbić - odłączyć się od stada,
- odkapturzyć - zdjąć kaptur z głowy ptaka łowczego,
- odnoga - odgałęzienie tyki w porożu jeleniowatych,
- odprzodówka - dawna broń myśliwska ładowana od przodu, - odtylcówka - broń myśliwska ładowana od tyłu,
- odwiatr - woń wydzielana przez strzeloną zwierzynę,
- odyniec - samiec dzika powyżej 4 lat,
- odzew - odezwanie się na trąbce, w odpowiedzi na sygnał myśliwski,
- oganiać - obieganie przez jelenia byka chmary łań w czasie rykowiska,
- okno - otwór wejściowy do nory lisa,
- omyk - ogon zająca,
- opalone - brązowe lub czarne zabarwienie oręża dzika i haków jelenia,
- opolować - objąć polowaniem część łowiska,
- oręż - trofeum myśliwskie z dzika - szable i fajki, czasem wieniec jelenia,
- organista - młody jeleń byk, który pierwszy rozpoczyna rykowisko,
- osacznik - dawna nazwa naganiacza,
- osada - łoże,
- osadzanie zwierzyny - zatrzymywanie w miejscu zwierzyny przez psa,
- osiadła - zwierzyna, która nie zmienia swojej ostoi,
- osiemnastak - jeleń byk o dziewięciu odnogach na każdej tyce,
- oskrzydlić - postrzelić ptaka w skrzydło,
- osmużać - obielić zająca lub królika (ściągnąć skórę),
- ostatni kęs - włożony w pysk strzelonej zwierzyny fragment złomu,
- ostęp - część lasu z ostoją zwierzyny,
- otok - długa smycz służąca do prowadzenia psa myśliwskiego,
- otrąbić - ogłosić koniec polowania sygnałem myśliwskim,
- otropić - ustalić miejsce przebywania zwierzyny za pomocą tropów,
- owca - samica muflona,
- ósmak - jeleń byk z wieńcem o czterech odnogach na każdej tyce,
- Parostki - poroże samca sarny. Trofeum myśliwskie.
- Pędzenie - p. miot.
- Pióro - ogólnie ptactwo łowne (strzelać do pióra - polować na ptactwo);
- Pióra chybu - długie i sztywne włosy na karku dzika. P. chyb.
- Pokot, rozkład - ułożenie upolowanej zwierzyny w rzędy z zachowaniem myśliwskiej
hierarchii gatunków.
- Polowanie indywidualne - polowanie, w którym uczestniczy tylko jeden myśliwy -
ew. z pomocnikiem.
- Polowanie zbiorowe - polowanie, w którym uczestniczy przynajmniej dwóch
myśliwych, współpracujących ze sobą.
- Płaz (kordelasa, noża) - boczna powierzchnia głowni białej broni.
- Postrzałek - zwierz, ptak zraniony przez myśliwego.
- Prowadzący polowanie - myśliwy wyznaczony przez zarząd koła łowieckiego
do kierowania polowaniem zbiorowym.
- Przelatek - młody dzik, urodzony w roku poprzednim. Bez względu na płeć.
- Przesmyk, weksel - stała, znana trasa przemieszczania się zwierzyny w konkretnej
części lasu.
- Puścić bez strzału - p. nie strzelany zwierz.
- Rana wlotowa - rana postrzałowa, powstała w miejscu, w którym pocisk uderzył
w tuszę zwierzyny.
- Rana wylotowa - rana postrzałowa, powstała w miejscu, w którym pocisk,
przeszywszy tuszę zwierzyny na wylot, wylatuje z tuszy.
- Rogacz - kozioł - samiec sarny.
- Rozkład - p. pokot.
- sady - zlatywanie się w jedno miejsce kaczek,
- sadlisty - zwierzyna obrośnięta tłuszczem,
- sadowić - umieszczać ptaka łowczego na berle,
- sadzić - szybki bieg zwierzyny,
- sagalasówka - dawna broń myśliwska, z końca XVIII wieku,
- sak - rodzaj sieci do łapania ptaków,
- samura - locha,
- sarnina - dziczyzna z sarny,
- sekundowanie - naśladowanie przez wyżła innego, który wystawia zwierzynę,
- selekt - sztuka przeznaczona do odstrzału selekcyjnego,
- sęk - wyrostek na łopacie daniela i łosia,
- sfora - rzemień do prowadzenia psów gończych, kilka lub kilkanaście psów gończych,
- siać - duży rozrzut broni myśliwskiej,
- siąg - rozpiętość skrzydeł ptaków,
- sidło - kłusownicza pętla do łapania zwierzyny,
- siekaniec - używane zamiast śrutu drobne kawałki ołowiu lub innego metalu,
- sietnik - mający pieczę nad sieciami w dawnej służbie łowieckiej,
- siodło - biała plama po obu stronach grzbietu muflona,
- siuta - koza,
- skałka - w broni skałkowej, krzemień do krzesania iskier,
- skałkówka - dawna broń myśliwska, odpalana iskrą ze skałki,
- skarmiać - zużycie karmy do karmienia zwierzyny,
- skład - postawa strzelecka myśliwego,
- skoki - nogi zająca, część nóg ptaka,
- skolenie - głos lisa,
- skrom - tłuszcz zająca i królika,
- skromny - tłusty,
- skrzekot - niepłodny mieszaniec cietrzewia i głuszca,
- słuchy - uszy dzika, zająca i królika,
- słupek - siad na tylnych skokach zająca lub królika,
- smuż - skóra zająca i królika,
- smycz - rzemień lub linka do prowadzenia psa przy nodze,
- sokolarnia - miejsce hodowli ptaków łowczych,
- sokolnictwo - układanie i polowanie z ptakami łowczymi,
- sokolnik - polujący z ptakami łowczymi lub je układający,
- solnik - lizawka,
- spadły - słaby wychudzony zwierz,,
- stękanie - głos byka jelenia i łosia, przypominający stękanie,
- stopa - określenie powierzchni ziemi podczas polowania,
- stopka - zakończenie kolby broni myśliwskiej,
- stożek przejściowy - zwężanie się przewodu lufy za komorą nabojową,
- strąbić - zwołać myśliwych za pomocą trąbki,
- stroik - wabik na ptaki,
- strugi - przednie siekacze zająca i królika,
- strychulec - krótko obcięty ogon wyżła niemieckiego,
- strzałowe - opłata za pozyskaną zwierzynę,
- strzelba - śrutowa broń myśliwska,
- strzelony - zwierz trafiony śmiertelnie,
- strzyc - obgryzać rośliny, nadstawiać uszu,
- strzyże - wąsy zająca,
- suka - samica psa, lisa, jenota lub borsuka,
- suknia - sierść zwierzyny płowej i dzika,
- sygnałówka - myśliwska, metalowa trąbka do grania sygnałów myśliwskich,
- syk - jeden z głosów cietrzewia, wydawany podczas toków,
- sylwetka - obrys zwierza,
- szabas - przerwa w tokach cietrzewia podczas wschodu słońca,
- szable - dolne kły dzika,
- szarak - zając,
- szarawary - długie włosy obrastające uda ssaków drapieżnych,
- szarża - atak dzika,
- szczecina, szczeć - włosy na ciele dzików,
- szczek - głos wydawany przez psy, lisy i sarny,
- szczenna - ciężarna suka,
- szczotki - igły - piórka u nóg koguta głuszca w okresie godowym,
- szczuć - gonić zwierzynę chartami,
- szczwacz - układacz chartów i ogarów,
- szczwać - polować z chartami,
- szczwany - zwierz doświadczony, chytry,
- szczypce - dawniej kleszcze do łapania borsuków żywcem,
- szesnastak - jeleń byk o ośmiu odnogach na tykach,
- szesnastka - broń śrutowa, kaliber 16,
- szlak - droga, którą często ciągnie zwierzyna,
- szlakować - tropić zwierzynę,
- szlifowanie - czyhitanie, głucha pieśń - ostatnia zwrotka pieśni głuszca,
- sznur - trop wilka lub lisa,
- sznury - fladry,
- szpicak - samiec zwierzyny płowej w pierwszym porożu w kształcie szpiców,
- szpile - raciczki,
- szpilki - igły,
- szpony - palce ptaków drapieżnych, uzbrojone w pazury,
- sztucer - myśliwska broń kulowa,
- sztuka - pojedynczy zwierz,
- szyć - strzelać wiele razy,
- szdlarz - samiec jeleniowatych o porożu bez odnóg,
- szyjka - najwęższa część łoża, służąca za uchwyt broni,
- szyna - połączenie luf broni myśliwskiej śrutowej lub kombinowanej,
- ściągać - wolne dochodzenie psa do zwietrzonej zwierzyny,
- ścinka - sierść zwierza obcięta kulą w miejscu trafienia,
- ślad - dawniej trop, znak pozostawiony przez zwierzynę, poza tropem,
- śladować - tropić,
- ślepia - oczy drapieników,
- ślimy - rogi muflona,
- śrut - ołowiane kulki, stanowiące pocisk naboju śrutowego,
- śrutówka - myśliwska broń śrutowa,
- świece - oczy zwierzyny płowej,
- świstanie - głos wydawany przez słonkę w czasie ciągu,
- tabakiera - zakończenie ryja dzika,
- tabun - duże stado dzikich gęsi lub kaczek,ującej zwierzyny,
- trop wejściowy - trop prowadzący do tropionego miotu,
- trop wyjściowy - trop prowadzący na zewnątrz tropionego miotu,
- trójlufka - trzylufowa broń myśliwska,
- tryplet - trzy celne strzały jednego myśliwego do różnych celów,
- trzebienie - usuwanie jąder ubitej zwierzynie,
- trzeszcze - bałuchy, blaski - oczy zająca,
- trzymać - osaczenie zwierzyny przez psy myśliwskie,
- tumak - kuna leśna,
- turzyca - sierść zająca i królika, nazwa zajęcy i królików,
- tusza - ciało ubitej zwierzyny grubej,
- tuszka - ciało ubitej zwierzyny drobnej,
- tyka - główna część poroża jeleniowatych,
- Ubić - strzelić, ustrzelić, upolować zwierza.
- Uchodzenie zwierza - ucieczka zwierzyny.
- Urożenie - rogi tura, żubra. Trofeum myśliwskie.
- Wachlarz - ogon koguta głuszca. Trofeum myśliwskie.
- Warchlak - dzik w pierwszym roku życia, bez względu na płeć.
- Weksel - p. przesmyk.
- Wieniec - poroże samca jelenia. Trofeum myśliwskie.
- Wycena trofeum - komisyjna wycena trofeum według międzynarodowych kryteriów
jakości. W trakcie wyceny za poszczególne parametry trofeum - np. wagę, wymiary,
objętość, piękno - przyznawane są punkty. Ich suma decyduje o przyznaniu medalu.
- Wypatroszyć zwierzynę - usunąć z jamy brzusznej i klatki piersiowej narządy
wewnętrzne - przewód pokarmowy, płuca, serce itd.
- Wypchnąć zwierzynę - o naganiaczu lub psie - wypędzić, wypłoszyć zwierzynę.
- Wziąć miot - przeprowadzić polowanie na obszarze konkretnego miotu. p. miot.
- zagniazdownik - pisklę opuszczające gniazdo zaraz po wykluciu się
- zapady, ciągi - przyloty kogutów głuszca wieczorem na tokowisko
- zaśnieżyć się, zakopać się - o cietrzewiu: zagrzebać się w śniegu
- zestrzał - miejsce, w którym stała zwierzyna w chwili oddania do niej strzału.
- zielonka - młoda kuropatwa w pierwszym upierzeniu
- zierniki - oczy ptaka
- zwrotka - każda z czterech części pieśni tokującego głuszca